Smogpijp
Hoe zwak een mens is in de geest
verdorven rokend en tot as
vergaat het pogen tot een ander
wezen dan zichzelf te kunnen zijn.
In rook vervliegt het eigen willen
weten wie en wat je kan
in rook vervliegt, je zou wel willen
maar helaas, daar sta je dan.
Raspend, hoestend, kankerstengen
dringen jou ook tot een zwaar besef
gif te slikken, smog te blazen
wees een draak, in vuur en vlam
alleen die ander, laat die dan!
( mei 2005 Amsterdam)
Hutspot
Vlak land boerenland
langgerekte groenpercelen
lijnen strekken tot een platte kim
een perspectief zo Hollands strak
je ziet die heren in hun grijze pak
met linealen aan de slag.
Open land rivierenland
dijkenn reiken watervormen
golvenstromen likken aan het Nieuwe Peil
afgegrensd zo Hollands safe
je ziet de huizen langs de rechte dreef
ingelsoten door een lange muur.
Berekend land het achterland
nieuwe wegen nieuwe wijken
stromen toe vanaf de kim
een winstbejag zo Hollands geil
ze zwemmen in hun rentekwijl
een nieuw moeras vol zompigheid
het vlakke land zijn we zo kwijt.
(4 februari 2006 in de trein van Amsterdam naar Boxtel)
Cultuurdebat
Weer zit ik in
het hol van lege leeuwen
die zo praten blaten gaten
slaan en vallen
in hun politieke wil.
Bijna als een rauwe gil
ziet iedereen de fouten
kent iedereen de kif
goede wil is als een gif
verzuipt in brede golven
onder eindeloos debat bedolven
vraagt er niemand
of het stoppen moet.
Beter weten voelt zo goed
het geeft voldoening staan te blazen
iederen mag even razen
voor een kleine uitgelezen zaal
boeit het wel dan allemaal
voort te bouwen, uit te kauwen
ideeeuml;n door een ieder's strot te douwen
lach en spreek en demonstreer
stel je voor, toe, nog een keer
zullen wij er nog iets langer over praten
als een brave kudde blaten
gaan we heen met goed gevoel.
En dit is nu wat ik bedoel
in een hol van tamme leeuwen
is het beter diep te geeuwen
bij het praten praten praten praten
gaten vullen met een gulle hand
je staat nog altijd aan de kant
maar past precies en ak'lig stil
in de richting van hun politieke wil.
(3 maart 2006 Cultuurdebat Groen Links, Beurs van Berlage, Amsterdam)
Zijn Laatste Opname (In Memoriam Lieve Pa)
Mijn vader was een stoere man
een sterke man
zo één die alles kan.
Hij gaf het voorbeeld om niet op te geven
zei: "geen gezeur en zet maar door,
zet je schrap en ga ervoor
tegenslag hoort bij het leven."
En:"laat niets zien, al heb je pijn
je moet er altijd voor een ander zijn
want als het tijd is ga je heen
dat kan heel snel, dus geen geween."
Dat hield hij tot het einde vol.
Mijn vader was een mensen-man
een sociale man
zo één die grappen maken kan.
Al heeft hij zoveel goeds genoten
soms voelde hij zich zonder band
ik zie hem nog staan op het strand
hij zei: "ik heb het afgesloten."
Ook soms: "de wereld is zo vrolijk niet"
of dat zo is, ik weet het niet
maar hij wilde dan niet verder praten
ik heb het daarbij moeten laten.
Hij hield dit tot het einde vol.
Mijn vader was de foto-man
de lenzen-man
zo één die echt fixeren kan.
Hij heeft zich nog tot de PC bekeerd
verliet de zolder met het rode licht
daar zag hij bijna nog met ogen dicht
hij heeft mij daar de zwarte kunst geleerd.
Hij ving het licht, hij ving de kleuren
hij gaf een haarfijn beeld van elk gebeuren
de man die zelf maar op weinig foto's staat
had zijn camera altijd paraat.
Hij hield dit bijna tot het einde vol.....
Mijn vader was een lieve man
een man die menigeen, ook ik
nooit meer vergeten kan....
Al hebben we ook vaak gestreden
we hebben elkaar, hoop ik, nooit echt bezeerd
ik heb van hem zoveel geleerd
totdat we veel hetzelfde deden.
De laatste klus nog hielp hij mij
twee weken terug slechts, zo voorbij
zijn beeld is uitontwikkeld, vastgelegd
geretoucheerd, maar wel terecht
in korrels, chemisch of in digitaal
wij staan erop
wij allemaal.
(28 maart 2006 Amsterdam)
Triade (voor Kaysa)
Kaysa huilt de hoge huizen
langs de vensters en de straten
door de storm nu verlaten
reikt haar stem tot in de nacht
waar zij elke dag met nieuwe kracht
optelt bij haar korte leven.
Haar ogen spieden open rond
nog meer input, informatie
gefixeerd in fascinatie
gaat zij door tot in de nacht
bestrijdt de slaap met al haar kracht
tot ze moe is en verzinkt.
Kaysa slaapt in alle rust
met haar vuistjes strak gebald
ligt ze in haar bedje uitgestald
en daalt de stilte van ee nieuwe nacht
over haar zo prille levenskracht
die als een engel ons tezamen brengt.
(24 januari 2007 Amsterdam)
Drievoudig Vrouwelijk
Geef ik zo vaak dan geen gehoor
dan komt ze met haar scherpe woorden
die de rust zo snle verstoorden
dat het licht er bijna doven zou
was zij de oude wijze vrouw.
Mijn ogen branden in het zilte nat
smelten in haar hoge golven
onder zee en oceaan bedolven
lijkt de stroom noodlottig zwaar vertraagd
zij is eeuwig onbereikbaar maagd.
Dan klopt mijn hart en breekt mijn stem
een zucht van leven geeft zich door
wanneer ik in het duister boor
schreeuwt de daad met luide stem
is zij de moeder en de Mem.
(14 oktober 2007 Amsterdam)
|
